Şüpheliler tutuklandı
RAF'ın üçüncü nesli cinayetle ilgiliydi, daha iyi bir dünyayla değil
1989'da Deutsche Bank'ın başkanı Alfred Herrhausen'e düzenlenen suikast girişimi, RAF'ın üçüncü kuşağına atfediliyor.
© Sepp Spiegl / Imago Görselleri
Kızıl Ordu Fraksiyonu'nun kendi kendine dağılmasından onlarca yıl sonra, RAF'ın üçüncü ve son kuşağına mensup olduğu söylenen Daniela Klette, Berlin'de tutuklandı. Bu güçle terör çıplaktı.
Teröristlerin son mesajında ”RAF henüz kurtuluşun cevabı olmadı” denildi. 20 Nisan 1998'de Reuters haber ajansına geldi ve yıllardır net olan bir şeyi doğruladı: 1970 yılında kurulan grup tarih oldu, kanlı mücadelesi sonunda başarısız oldu.
67 kişi öldü, 200'den fazla kişi yaralandı. Daha iyi bir dünya hayaliyle başlayan şey, uzun bir kan iziyle sona erdi. Kurbanların yakınları bugün hâlâ acı çekiyor. Geriye kalan, Deutsche Bank patronu Alfred Herrhausen ve Treuhand yöneticisi Detlev Karsten Rohwedder'in öldürülmesi de dahil olmak üzere bir dizi çözülmemiş ceza davasıydı. Klette ve son RAF birliğinden yoldaşları, ki bunlardan yalnızca birkaçı ismen biliniyor, uzun yıllar soruşturmacılardan saklandılar. Ve muhtemelen oldukça orta sınıf bir yaşam için gerekli parayı elde etmek amacıyla soygunları kullandılar.
Sitede
Daniela Dulavratotu
Tutuklanan RAF teröristiyle ilgili komşular: “Her zaman çok arkadaş canlısıydı, her zaman iyiydi”
1 saat önce
Cinayet ve adam öldürmeyle ilgiliydi
1989'da Herrhausen'in arabası bir bombayla parçalandığında, üst düzey güvenlik yetkilileri RAF'ın ne kadar iyi korunursa korunsun herkesi öldürebileceğini göstermek istediğini tahmin etti. Ancak cinayet aslında başka bir şeyi daha gösterdi: Grup devlete meydan okuma gücünü kaybetmişti. Hiç şansı olmadı ama sonunda yenilmişti. Çünkü onları savaşan taraf olarak tanımaya istekli kimse kalmamıştı. Dilbilimci Andreas Musolff, bunun “savaşsız, küçük ve izole bir gerilla savaşçısı grubu” olduğunu yazdı. Atalar, eylemlerini giderek daha mükemmel bir şekilde gerçekleştirmelerine rağmen sonunda halk arasındaki yankısını kaybeden haleflerinden uzaklaştılar. Andreas Baader ve Ulrike Meinhof'un etrafındaki kurucular en ciddi suçlardan dolayı hapisteyken 1974'te RAF'a katılan eski RAF adamı Lutz Taufer, “Eylemler giderek zorlaştı, yansımalar giderek zayıfladı” dedi.
RAF'ın hiçbir zaman birkaç düzineden fazla savaşçısı olmadı. Ancak halk arasında destek bulursa devlet için bir tehdit olabilir. En azından bir süreliğine (1970'lerin başında) başarılı olmuş gibi görünüyordu. Ancak daha sonra, devrim konusunda coşkulu olan '68 hareketinin gazileri için bunun asil amaçlarla değil, cinayet ve adam öldürmeyle ilgili olduğu giderek daha açık hale geldi.
1977 doruk noktası ve dönüm noktasıydı. Bu, RAF'ın liderlerini ne pahasına olursa olsun hapishaneden kurtarmak istediği yıldı. İlkbaharda teröristler Federal Başsavcı Siegfried Buback'i vurdu. Aynı anda arkadaşlarını da öldürdüler. Yaz aylarında Dresdner Bankası'nın başkanı Jürgen Ponto ölmek zorunda kaldı; kaçırılmasına direnmişti.
3. Nesil RAF: Yalnızca bir avuç çaresiz kaldı
Ardından, yakında “Alman Sonbaharı” olarak anılacak olan sonbahar geldi. İşveren başkanı Hanns-Martin Schleyer'in ve Lufthansa Landshut uçağının kaçırılması, eyaleti olağanüstü halin eşiğine getirdi. Ancak federal hükümet kararlılığını sürdürdü; Schleyer'in hayatını feda etti ve tatil uçağındaki rehineleri serbest bıraktı. RAF liderleri ertesi gece Stuttgart-Stammheim hapishanesinde intihar ettiğinde gruplarının da sonu geldi.
Andreas Baader ve diğerlerini öldürenin devlet olduğu efsanesi, RAF'tan geriye kalanların bir süre daha yaşamasına izin verdi. Ancak Doğu Almanya'nın çöküşünden sonra bu efsane artık işe yaramadı. Çünkü orada takip edilen terörist emekliler, seleflerinin intihar planlarını ortaya çıkardı.
Eski RAF teröristi
Daniela Klette'in Facebook profili yeraltındaki hayatıyla ilgili bunları ortaya koyuyor
2 saat önce
Geriye kalan, artan teknik mükemmellikle öldüren bir avuç çaresizdi. Ve o kadar izole edilmişti ki, 80'li ve 90'lı yılların başlarındaki faillerin çoğu bugüne kadar kimliği belirsiz kaldı. 1992 yılı sonunda cinayetleri durduracaklarını duyurdular. Strateji ya da daha iyi muhakeme yeteneğinden ziyade çaresizliğe benziyordu. Kendi kendini tasfiyenin duyurulması, o zamanlar, terör yolunun kaçışı olmayan bir çıkmaza yol açtığının geç kabul edilmesinden başka bir şey değildi.
#Konular
RAF'ın üçüncü nesli cinayetle ilgiliydi, daha iyi bir dünyayla değil
1989'da Deutsche Bank'ın başkanı Alfred Herrhausen'e düzenlenen suikast girişimi, RAF'ın üçüncü kuşağına atfediliyor.
© Sepp Spiegl / Imago Görselleri
Kızıl Ordu Fraksiyonu'nun kendi kendine dağılmasından onlarca yıl sonra, RAF'ın üçüncü ve son kuşağına mensup olduğu söylenen Daniela Klette, Berlin'de tutuklandı. Bu güçle terör çıplaktı.
Teröristlerin son mesajında ”RAF henüz kurtuluşun cevabı olmadı” denildi. 20 Nisan 1998'de Reuters haber ajansına geldi ve yıllardır net olan bir şeyi doğruladı: 1970 yılında kurulan grup tarih oldu, kanlı mücadelesi sonunda başarısız oldu.
67 kişi öldü, 200'den fazla kişi yaralandı. Daha iyi bir dünya hayaliyle başlayan şey, uzun bir kan iziyle sona erdi. Kurbanların yakınları bugün hâlâ acı çekiyor. Geriye kalan, Deutsche Bank patronu Alfred Herrhausen ve Treuhand yöneticisi Detlev Karsten Rohwedder'in öldürülmesi de dahil olmak üzere bir dizi çözülmemiş ceza davasıydı. Klette ve son RAF birliğinden yoldaşları, ki bunlardan yalnızca birkaçı ismen biliniyor, uzun yıllar soruşturmacılardan saklandılar. Ve muhtemelen oldukça orta sınıf bir yaşam için gerekli parayı elde etmek amacıyla soygunları kullandılar.
Sitede
Daniela Dulavratotu
Tutuklanan RAF teröristiyle ilgili komşular: “Her zaman çok arkadaş canlısıydı, her zaman iyiydi”
1 saat önce
Cinayet ve adam öldürmeyle ilgiliydi
1989'da Herrhausen'in arabası bir bombayla parçalandığında, üst düzey güvenlik yetkilileri RAF'ın ne kadar iyi korunursa korunsun herkesi öldürebileceğini göstermek istediğini tahmin etti. Ancak cinayet aslında başka bir şeyi daha gösterdi: Grup devlete meydan okuma gücünü kaybetmişti. Hiç şansı olmadı ama sonunda yenilmişti. Çünkü onları savaşan taraf olarak tanımaya istekli kimse kalmamıştı. Dilbilimci Andreas Musolff, bunun “savaşsız, küçük ve izole bir gerilla savaşçısı grubu” olduğunu yazdı. Atalar, eylemlerini giderek daha mükemmel bir şekilde gerçekleştirmelerine rağmen sonunda halk arasındaki yankısını kaybeden haleflerinden uzaklaştılar. Andreas Baader ve Ulrike Meinhof'un etrafındaki kurucular en ciddi suçlardan dolayı hapisteyken 1974'te RAF'a katılan eski RAF adamı Lutz Taufer, “Eylemler giderek zorlaştı, yansımalar giderek zayıfladı” dedi.
RAF'ın hiçbir zaman birkaç düzineden fazla savaşçısı olmadı. Ancak halk arasında destek bulursa devlet için bir tehdit olabilir. En azından bir süreliğine (1970'lerin başında) başarılı olmuş gibi görünüyordu. Ancak daha sonra, devrim konusunda coşkulu olan '68 hareketinin gazileri için bunun asil amaçlarla değil, cinayet ve adam öldürmeyle ilgili olduğu giderek daha açık hale geldi.
1977 doruk noktası ve dönüm noktasıydı. Bu, RAF'ın liderlerini ne pahasına olursa olsun hapishaneden kurtarmak istediği yıldı. İlkbaharda teröristler Federal Başsavcı Siegfried Buback'i vurdu. Aynı anda arkadaşlarını da öldürdüler. Yaz aylarında Dresdner Bankası'nın başkanı Jürgen Ponto ölmek zorunda kaldı; kaçırılmasına direnmişti.
3. Nesil RAF: Yalnızca bir avuç çaresiz kaldı
Ardından, yakında “Alman Sonbaharı” olarak anılacak olan sonbahar geldi. İşveren başkanı Hanns-Martin Schleyer'in ve Lufthansa Landshut uçağının kaçırılması, eyaleti olağanüstü halin eşiğine getirdi. Ancak federal hükümet kararlılığını sürdürdü; Schleyer'in hayatını feda etti ve tatil uçağındaki rehineleri serbest bıraktı. RAF liderleri ertesi gece Stuttgart-Stammheim hapishanesinde intihar ettiğinde gruplarının da sonu geldi.
Andreas Baader ve diğerlerini öldürenin devlet olduğu efsanesi, RAF'tan geriye kalanların bir süre daha yaşamasına izin verdi. Ancak Doğu Almanya'nın çöküşünden sonra bu efsane artık işe yaramadı. Çünkü orada takip edilen terörist emekliler, seleflerinin intihar planlarını ortaya çıkardı.
Eski RAF teröristi
Daniela Klette'in Facebook profili yeraltındaki hayatıyla ilgili bunları ortaya koyuyor
2 saat önce
Geriye kalan, artan teknik mükemmellikle öldüren bir avuç çaresizdi. Ve o kadar izole edilmişti ki, 80'li ve 90'lı yılların başlarındaki faillerin çoğu bugüne kadar kimliği belirsiz kaldı. 1992 yılı sonunda cinayetleri durduracaklarını duyurdular. Strateji ya da daha iyi muhakeme yeteneğinden ziyade çaresizliğe benziyordu. Kendi kendini tasfiyenin duyurulması, o zamanlar, terör yolunun kaçışı olmayan bir çıkmaza yol açtığının geç kabul edilmesinden başka bir şey değildi.
#Konular