Pek çok analist ve yurttaş, 230 yıldan daha eski olan Anayasa’nın çağdaş Amerika ile bağlantısı olmadığına inanıyor. alimlere sorduk daniel allen, Sanford Levinson, Tomiko Brown-Nagin, Vicki JacksonVe Stephen Sachs beş haftadan uzun süren bir serideki değişiklikleri önermek için. son taksitte, Sachs, Antonin Scalia Hukuk Profesörüdeğişiklik sürecini yumuşatmadan yumuşatmanın bir yolunu ana hatlarıyla belirtir.
Anayasayı değiştirmek çok zor. Kongre, 50 yılı aşkın bir süre önce, 1971’den beri başarılı bir değişiklik önermeyi başaramadı. Bu da anayasa değişikliği talebini yanlış kanallara gönderiyor. Politikacılar ve mahkemeler, olağan yasalara veya mahkeme kararlarına gizlice gayrı resmi değişiklikler getirmeye çalışırlar – her ne kadar bunları Anayasa yönetecek olsa da, tersi değil. Resmi Anayasamızın etkili bir şekilde işlemesi için, resmi değişiklik sürecini kolaylaştırmamız gerekiyor: standartlarımızı düşürerek değil, süreci tersine çevirerek.
Madde V, yeni değişikliklerin Kongre’nin her bir meclisinde üçte iki oyla önerilmesine ve eyaletlerin dörtte üçü tarafından onaylanmasına izin verir. Kutuplaşmış bir toplumda, ülke geneline geniş bir şekilde dağıtılmış bir desteği gerektiren anayasal değişikliğin zor olması mantıklıdır. Amerikalılar temel sorular konusunda bölünmüş durumda, bu nedenle yerel çoğunluk hükümet yapımızı yeniden yazmamalı veya yeni veya farklı kısıtlamalar icat etmemelidir.
Ancak sonuç şu ki, Meclis ve Senato’daki üçte ikilik oyların “büyük patlaması” olmadan yeni değişiklikler hayata geçirilemez. Bir dizi ulusal politikacı tarafından tercih edilen herhangi bir şeye, genellikle bir başkası refleks olarak karşı çıkacaktır, bu da çoğu değişiklik teklifinin geldiği anda ölü olduğu anlamına gelir.
Madde V’in yüksek çıtasını düşürmeden değişiklik kanallarını yumuşatabiliriz. Önce eyaletlerin kendi önerilerini sunmasına ve diğerlerinin önerilerini değerlendirmesine izin veren yeni bir değişiklik geçirebiliriz. Eyalet yasama meclislerinin dörtte üçü ortak dil üzerinde anlaştıktan sonra, teklif Kongre’ye taşınacak ve burada her meclisin onaylamak için aynı üçte iki oya ihtiyacı olacak. Tekliflerin çoğu, hem mavi hem de kırmızı otuz sekiz eyaletten anlaşma sağlamayı hâlâ başaramayacak. Ancak bunu yapanlar, zaten imzalamış olan eyaletleri temsil eden üyeler tarafından Kongre’de ciddi şekilde değerlendirilebilir.
Eyalet yasama organlarının değişiklik önermesine izin vermek, masada iyi fikirler bulmayı, sorunları çözmeyi ve göreli destek derecelerini değerlendirmeyi kolaylaştıracaktır. Ve Madde V’in zorlu oylama kurallarını sürdürmek, kötü fikirlerin ortaya çıkmasını zorlaştıracaktır. Özellikle, Madde V’in tersine çevrilmesi, tüm ülkenin temsil edildiği ve bir değişikliğin genel faydalarını dengelemek için herhangi bir eyalet yasama meclisinden daha geniş bir sorumluluğa sahip olan Kongre’nin üçte ikisinin onayını almadan hiçbir şeyin Anayasa’nın bir parçası olmasına izin vermez. ve maliyetler.
Madde V’in tersine çevrilmesi, her iyi değişikliğin kabul edileceğini veya her kötü değişikliğin reddedileceğini garanti etmez. Ancak daha fazla yazılı değişikliğin etkinleştirilmesi, yazılı Anayasamızın daha iyi çalışmasını sağlayabilir.
Günlük Gazete
En son Gündem haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.
Anayasayı değiştirmek çok zor. Kongre, 50 yılı aşkın bir süre önce, 1971’den beri başarılı bir değişiklik önermeyi başaramadı. Bu da anayasa değişikliği talebini yanlış kanallara gönderiyor. Politikacılar ve mahkemeler, olağan yasalara veya mahkeme kararlarına gizlice gayrı resmi değişiklikler getirmeye çalışırlar – her ne kadar bunları Anayasa yönetecek olsa da, tersi değil. Resmi Anayasamızın etkili bir şekilde işlemesi için, resmi değişiklik sürecini kolaylaştırmamız gerekiyor: standartlarımızı düşürerek değil, süreci tersine çevirerek.
Madde V, yeni değişikliklerin Kongre’nin her bir meclisinde üçte iki oyla önerilmesine ve eyaletlerin dörtte üçü tarafından onaylanmasına izin verir. Kutuplaşmış bir toplumda, ülke geneline geniş bir şekilde dağıtılmış bir desteği gerektiren anayasal değişikliğin zor olması mantıklıdır. Amerikalılar temel sorular konusunda bölünmüş durumda, bu nedenle yerel çoğunluk hükümet yapımızı yeniden yazmamalı veya yeni veya farklı kısıtlamalar icat etmemelidir.
Ancak sonuç şu ki, Meclis ve Senato’daki üçte ikilik oyların “büyük patlaması” olmadan yeni değişiklikler hayata geçirilemez. Bir dizi ulusal politikacı tarafından tercih edilen herhangi bir şeye, genellikle bir başkası refleks olarak karşı çıkacaktır, bu da çoğu değişiklik teklifinin geldiği anda ölü olduğu anlamına gelir.
Madde V’in yüksek çıtasını düşürmeden değişiklik kanallarını yumuşatabiliriz. Önce eyaletlerin kendi önerilerini sunmasına ve diğerlerinin önerilerini değerlendirmesine izin veren yeni bir değişiklik geçirebiliriz. Eyalet yasama meclislerinin dörtte üçü ortak dil üzerinde anlaştıktan sonra, teklif Kongre’ye taşınacak ve burada her meclisin onaylamak için aynı üçte iki oya ihtiyacı olacak. Tekliflerin çoğu, hem mavi hem de kırmızı otuz sekiz eyaletten anlaşma sağlamayı hâlâ başaramayacak. Ancak bunu yapanlar, zaten imzalamış olan eyaletleri temsil eden üyeler tarafından Kongre’de ciddi şekilde değerlendirilebilir.
Eyalet yasama organlarının değişiklik önermesine izin vermek, masada iyi fikirler bulmayı, sorunları çözmeyi ve göreli destek derecelerini değerlendirmeyi kolaylaştıracaktır. Ve Madde V’in zorlu oylama kurallarını sürdürmek, kötü fikirlerin ortaya çıkmasını zorlaştıracaktır. Özellikle, Madde V’in tersine çevrilmesi, tüm ülkenin temsil edildiği ve bir değişikliğin genel faydalarını dengelemek için herhangi bir eyalet yasama meclisinden daha geniş bir sorumluluğa sahip olan Kongre’nin üçte ikisinin onayını almadan hiçbir şeyin Anayasa’nın bir parçası olmasına izin vermez. ve maliyetler.
Madde V’in tersine çevrilmesi, her iyi değişikliğin kabul edileceğini veya her kötü değişikliğin reddedileceğini garanti etmez. Ancak daha fazla yazılı değişikliğin etkinleştirilmesi, yazılı Anayasamızın daha iyi çalışmasını sağlayabilir.
Günlük Gazete
En son Gündem haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.