NPRA’nın açılış başkanı olarak Dellelo, filmde bir mahkum sözcüsü ve lider olarak yer aldı. O ve Albert Brown adlı başka bir eski Walpole mahkumu da Perşembe akşamı duygu dolu bir gösterim sonrası konuşma için göründüler. “Sana açıklamak zor,” dedi Dellelo gergin bir kahkahayla, “çünkü bu ciddi duyguları geri getiriyor.” Dili tutularak, devralmadan önceki ve sonraki koşulları tanımlarken “delilik” kelimesine geri dönüp durdu.
Ertesi gün bir panelde Dellelo, Walpole gibi kurumlara bir alternatif vizyonunu dile getirdi. “Hapishane sistemini nasıl ortadan kaldırırız?” dedi. “Bunu yıpratma yoluyla yapıyoruz. Mahkûmları marangoz, duvarcı, elektrikçi, öğretmen olarak yetiştiriyoruz.” Tehlikeli faillerin varlığını kabul etti. “Ancak bu, hapishane nüfusunun küçük bir kısmı” dedi ve bu mahkumların yoğun bir şekilde yatarak akıl sağlığı hizmeti almalarını istedi.
Bir panel, Walpole’daki mahkûmlar tarafından düzenlenen bir Siyahi tarih kursundan doğan Kara Afrika Ulusları Birliğe Doğru’nun 1970’lerde kuruluşunu hatırlattı. Bir diğeri, 1972’de Massachusetts Islah Departmanı’nın ilk Siyah komiseri olan ve 1973’te Walpole’daki kargaşa nedeniyle ateş altında istifa eden hapishane reformcusu John O. Boone’un mirasına değindi.
Jamie Bissonette’in 2008 tarihli “Tutuklular Walpole’u Kaçırdığında” kitabında yazdığı gibi, mahkumlar infaz görevlileri hakkındaki görüşlerinde pek de yalnız değillerdi. “Boone, Walpole’daki gardiyanların, kendilerinin [Department of Corrections] işler olarak değil, devredebilecekleri yetkiler olarak, ”diye yazdı. Hatta bazı memurların kendileri bile gruba düşük itibar gösterdi. 1970’lerin sonlarında Walpole gardiyanı olarak çalışan bir panelist olan UMass Boston Africana çalışmaları öğretim görevlisi Tony Van Der Meer, “Gördüğüm şey, hapsedilenlere gardiyanlardan daha fazla saygı duyduğumdu” dedi.
Suistimal hikayeleri, sistematik ırkçılık ve başarısız reformlar sonunda odanın patlamasına neden oldu. Boone panelinin soru-cevap oturumu sırasında sıra dışı konuşan dinleyicilerden Greg Diatchenko, “17 yaşında bir çocuk olarak hapishane sistemine girdim, dostum,” diye ağzından kaçırdı. Brown’ı ve arkada oturan birkaç adamı işaret ederek, “Kölelik karşıtı savaşçılar olan bu adamlarla içeride tanıştım” diye devam etti. “Bana ayağa kalkmayı ve doğru olan için savaşmayı öğrettiler.
Diatchenko kendinden geçmiş dinleyicilere “Hapishaneleri kapatın – özellikle Framingham” dedi. Kapat şunu. Kilitleyin. Ve inşa edelim. İnsanları toplumdan dışarı çıkaralım.”
Etkinliğin son panelinde, kölelik karşıtları ve aktivistler, mevcut siyasi ortamda karşılaştıkları ters rüzgarları kabul ettiler. Ulusal Hapsedilmiş ve Eski Hapsedilmiş Kadın ve Kız Çocukları Konseyi’nin kurucusu ve yönetici direktörü Andrea James, “Yakından dikkat ettiğimiz örneklerden biri evlilik eşitliğidir” dedi.
LGBTQ + hareketinin başarısını, bireysel bağlantılara vurgu yaparak yerinde örgütlenmeye borçluydu. Roxbury’de Families for Justice as Healing’i kuran James, “Hayatımın en zor işi,” dedi. “Zaman alıcı. Gönüllüler tarafından yönetilmelidir. Ulusal Konsey’de paramız yok. Bizler bu ülkede kafes kullanımı konusunda farklı bir zihniyet oluşturmaya çalışan cezaevinden çıkmış kadınlarız.”
25 Mart panelinde James’le birlikte görünen Burnham, doğrudan odadaki tüm Gündem öğrencilerine hitap etti. “Nihai hedefimizi ilerletecek bazı politikalar bulan bir bilgisayarın karşısına çıkabilirsin,” dedi. “Ama oraya varmadan önce, Andrea gibi biriyle yürümek zorundasın. Örgütlenmenin ne demek olduğunu anlamalısınız.”
Gündem öğretim görevlisi Thomas Alan Dichter ve HIST-LIT 90ES “Prison Abolition” kursundaki öğrenciler sayesinde, yakında Walpole’dan bir şeyler öğrenmek isteyenler dijital bir arşivden faydalanabilecekler. Sözlü tarihler ve Walpole’un devralınmasının dijitalleştirilmiş kayıtlarıyla tamamlanan projeleri, bu yılın sonlarında başlayacak. Juliette Low Fleury ’23, herkese açık olacak arşivin önizlemesinde kalabalığa şunları söyledi: “50. yıl dönümü için iyi bir kapanış olacak.”
Ertesi gün bir panelde Dellelo, Walpole gibi kurumlara bir alternatif vizyonunu dile getirdi. “Hapishane sistemini nasıl ortadan kaldırırız?” dedi. “Bunu yıpratma yoluyla yapıyoruz. Mahkûmları marangoz, duvarcı, elektrikçi, öğretmen olarak yetiştiriyoruz.” Tehlikeli faillerin varlığını kabul etti. “Ancak bu, hapishane nüfusunun küçük bir kısmı” dedi ve bu mahkumların yoğun bir şekilde yatarak akıl sağlığı hizmeti almalarını istedi.
Bir panel, Walpole’daki mahkûmlar tarafından düzenlenen bir Siyahi tarih kursundan doğan Kara Afrika Ulusları Birliğe Doğru’nun 1970’lerde kuruluşunu hatırlattı. Bir diğeri, 1972’de Massachusetts Islah Departmanı’nın ilk Siyah komiseri olan ve 1973’te Walpole’daki kargaşa nedeniyle ateş altında istifa eden hapishane reformcusu John O. Boone’un mirasına değindi.
Jamie Bissonette’in 2008 tarihli “Tutuklular Walpole’u Kaçırdığında” kitabında yazdığı gibi, mahkumlar infaz görevlileri hakkındaki görüşlerinde pek de yalnız değillerdi. “Boone, Walpole’daki gardiyanların, kendilerinin [Department of Corrections] işler olarak değil, devredebilecekleri yetkiler olarak, ”diye yazdı. Hatta bazı memurların kendileri bile gruba düşük itibar gösterdi. 1970’lerin sonlarında Walpole gardiyanı olarak çalışan bir panelist olan UMass Boston Africana çalışmaları öğretim görevlisi Tony Van Der Meer, “Gördüğüm şey, hapsedilenlere gardiyanlardan daha fazla saygı duyduğumdu” dedi.
Suistimal hikayeleri, sistematik ırkçılık ve başarısız reformlar sonunda odanın patlamasına neden oldu. Boone panelinin soru-cevap oturumu sırasında sıra dışı konuşan dinleyicilerden Greg Diatchenko, “17 yaşında bir çocuk olarak hapishane sistemine girdim, dostum,” diye ağzından kaçırdı. Brown’ı ve arkada oturan birkaç adamı işaret ederek, “Kölelik karşıtı savaşçılar olan bu adamlarla içeride tanıştım” diye devam etti. “Bana ayağa kalkmayı ve doğru olan için savaşmayı öğrettiler.
Diatchenko kendinden geçmiş dinleyicilere “Hapishaneleri kapatın – özellikle Framingham” dedi. Kapat şunu. Kilitleyin. Ve inşa edelim. İnsanları toplumdan dışarı çıkaralım.”
Etkinliğin son panelinde, kölelik karşıtları ve aktivistler, mevcut siyasi ortamda karşılaştıkları ters rüzgarları kabul ettiler. Ulusal Hapsedilmiş ve Eski Hapsedilmiş Kadın ve Kız Çocukları Konseyi’nin kurucusu ve yönetici direktörü Andrea James, “Yakından dikkat ettiğimiz örneklerden biri evlilik eşitliğidir” dedi.
LGBTQ + hareketinin başarısını, bireysel bağlantılara vurgu yaparak yerinde örgütlenmeye borçluydu. Roxbury’de Families for Justice as Healing’i kuran James, “Hayatımın en zor işi,” dedi. “Zaman alıcı. Gönüllüler tarafından yönetilmelidir. Ulusal Konsey’de paramız yok. Bizler bu ülkede kafes kullanımı konusunda farklı bir zihniyet oluşturmaya çalışan cezaevinden çıkmış kadınlarız.”
25 Mart panelinde James’le birlikte görünen Burnham, doğrudan odadaki tüm Gündem öğrencilerine hitap etti. “Nihai hedefimizi ilerletecek bazı politikalar bulan bir bilgisayarın karşısına çıkabilirsin,” dedi. “Ama oraya varmadan önce, Andrea gibi biriyle yürümek zorundasın. Örgütlenmenin ne demek olduğunu anlamalısınız.”
Gündem öğretim görevlisi Thomas Alan Dichter ve HIST-LIT 90ES “Prison Abolition” kursundaki öğrenciler sayesinde, yakında Walpole’dan bir şeyler öğrenmek isteyenler dijital bir arşivden faydalanabilecekler. Sözlü tarihler ve Walpole’un devralınmasının dijitalleştirilmiş kayıtlarıyla tamamlanan projeleri, bu yılın sonlarında başlayacak. Juliette Low Fleury ’23, herkese açık olacak arşivin önizlemesinde kalabalığa şunları söyledi: “50. yıl dönümü için iyi bir kapanış olacak.”