Pew Araştırma Merkezi tarafından Ocak ayında yayınlanan bulgulara göre, ev işleri söz konusu olduğunda anneler ve babalar hâlâ aynı fikirde olmakta zorlanıyor. Anneler, babalardan çok, ebeveynliğin düşündüklerinden daha zor olduğunu söylüyor. İşbölümü sorulduğunda, anneler eşlerinden daha fazlasını yaptıklarını söylüyorlar ve haklılar. Kadınlar evdeki iş yükünün daha fazlasını taşıyor, bu sadece pandemi sırasında artan bir yük. Ama aynı soru babalara sorulduğunda işi eşit olarak paylaştıklarını söylediler. Bağlantı kesilmesi neden?
“Fair Play: A Game-Changing Solution for When You Have Too Everything to Do (and More Life to Live)” kitabının yazarı Eve Rodsky, önemli etkenlerden birinin kadınların yaptığı fiziksel ve zihinsel görünmez işler olduğunu söylüyor. Bu, araştırmalarla ve aynı zamanda kişisel deneyimlerle şekillenen bir fikir. Gündem Hukuk Fakültesi’nden 2002 mezunu olan Rodsky, sonsuz hırslı profesyonel bir yaşam hayal etti: cam tavanı kırmak, dünyanın tüm sorunlarını çözmek. On yıl sonra, parçaladığı tek şeyin yürümeye başlayan çocuğu için bezelye olduğunu hissetti. Hayal kırıklığını yutmuş olabilir ama bunun yerine cinsiyete dayalı işbölümünde uzman olmaya çalıştı. Ona evdeki eşitsizliği ve çiftlerin bunu değiştirmek için neler yapabileceğini sorduk. Röportaj netlik ve uzunluk için düzenlendi.
GAZETE: Pew’in bulgularına şaşırıp şaşırmadığınızı merak ediyorum, özellikle de erkek ve kadınların ebeveynlik sorumluluklarını nasıl paylaştıklarına dair bu kadar farklı görüşlere sahip oldukları konusunda.
RODSKİ: Kesinlikle hiç şaşırmadım. Zaman kullanımı ve ülkemizde çocuk bakımı ile ev işlerini nasıl bölüştürdüğümüzle ilgili araştırmalarda sorular kusurlu. Erkeklerin yaptıklarını abarttığını ve kadınların yaptıklarını olduğundan az bildirdiğini biliyoruz. Doğru soruları sormuyoruz, çünkü çocuk bakımını kim yapıyor, alışverişi kim yapıyor diye sorarsanız, elbette çiftler “ikisi de” diye cevap verecektir. Ancak anlamayacağınız şey, bu görevlerin her birinin arkasındaki tasarım ve planlamanın kadınlar tarafından yapıldığıdır.
GAZETE: Bana görünmez iş hakkında daha fazla bilgi verin.
RODSKİ: Bu tamamen bir görevin kavranması ve planlanması ile ilgilidir. Örneğin, ikinci oğlunuz Johnny’nin sadece proteini olan sarı hardalı sevdiğini fark etmek (gebe kalma) ve ardından hardalı azaldığında o hardalı ne zaman alacağınızı takip etmek (planlama). Bakkaldan hardal satın almak gibi başka birinin yapmanızı söylediği bir görevi yerine getirmekten çok daha zor. Sonra “duygusal emek” denen bir şey var: Çocuğunuz için gece yarısı rahatlığı veya kayınpederinizi yönetmek gibi şeyler. “Görünmez çalışma”, 1986 yılında Arlene Kaplan Daniels adlı bir sosyolog tarafından icat edildi. Bu terimi seviyorum çünkü işin görünmez kalması gerektiğini savundu. Doktor muayenehanesinde bir çocuğun elini tutmak gibi bir eyleme, toplantı odasında geçirilen bir saat kadar değer verseydiniz, o zaman kapitalist, ataerkil bir toplum çökerdi.
“Pek çok çift bana ev hayatı hakkında çok tetikleyici olduğu için iletişim kurmadıklarını söyledi. Ama gerçek şu ki, bir şekilde zaten iletişim kuruyorsun.”
Avia Rosen’in fotoğrafı, Hello Sunshine’ın izniyle
GAZETE: Pek çok baba, yükü eşleriyle eşit olarak paylaştıklarını bildirirken, anneler daha doğru bir şekilde daha fazlasını paylaştıklarını söylüyor. Algılar neden bu kadar farklı?
RODSKİ: Çünkü insanlar ve toplum uygulamaya odaklanırken, tasarım ve planlama gerçekten görünmezdir. Örneğin, çok sevdiğim kocam, çocuklarımızı Küçükler Ligi sahasına getirerek ders dışı sporlarla uğraştığını meşru bir şekilde düşünse de, öyle değildi. Anlamadığı şey, onları oraya götürmek için 85 kişilik bir araba paylaşım zincirini yönetmek, üç farklı uygulamayı koordine etmek, çocukların doğum belgelerini kopyalamak, onay formlarını imzalamak, grup atıştırmalıkları hazırlamak gibi altı saatlik bir hazırlık süreci olduğuydu. Bu, “Fair Play”de konuştuğum ve bana ikisinin de akşam yemeği pişirdiğini söyleyen bir çifte çok benziyor. Ama sonra kadın, kocasının “Ne pişirmemi istersin?” ve tarifi seçmesi, tüm yiyecekleri buzdolabında olması ve ona ne zaman yemek yapmaya başlayacağını hatırlatması gerekiyor. Esasen, hala tüm fikir ve planlamayı yapıyordu. Yaptığım araştırmalarda kadınların söylediği 1 numaralı şeylerden biri, eşleri değil, bir yardımcıları olduğunu hissettikleriydi. Ve birçok erkek bana ev hayatında nefret ettikleri şeyin hiçbir şeyi doğru yapamamak olduğunu ve partnerleri onlara ne yapacaklarını söyleyene kadar beklemeleri gerektiğini söyledi. Bu sadece korkunç bir dinamik.
GAZETE: Çiftler bu dengesizliği aşmaya çalışırken, bazı konuşmaların savunuculuğu ve hayal kırıklığını tetikleyebileceğini tahmin ediyorum. Nasıl gezineceğinize dair herhangi bir ipucunuz var mı?
RODSKİ: Sorumluluk ve güvene değer verdiğimiz evimizi en önemli kuruluşumuz olarak görmeye başlamalıyız. 15 yıldır örgütsel yönetim, davranış tasarımı, hukuk ve yönetişim alanlarında çalıştığım için gizli bir formülüm var: sınırlar, sistemler ve iletişim. Benim tavsiyem, bu şeylerden hangisini sizin için en kolay hissettiriyorsa onunla uğraşmanızdır. Örneğin, sınırlar sorunu: Kendinize şunu sorun: “Günümü nasıl kullanacağım konusunda eşim kadar benim de zaman seçimim var mı?” Oturun ve birbirinizin zamanına nasıl değer verdiğinizi konuşun ve daha verimli bir ev yaratmak için birlikte çalışın. Sistemler daha kolaysa – birçok koç ve asker eşinin başlamak istediği yer burası çünkü bu alıştıkları bir şey – mülkiyet hakkında düşünmeye başlayın. Konseptten planlamaya ve yürütmeye kadar her bir ortak toplamda hangi görevleri üstlenebilir? Karar verme yorgunluğunun aksine, yarın akşam yemeği kimin pişirdiğini, köpeği kimin dışarı çıkardığını ya da bulaşıklardan kimin sorumlu olduğunu kimsenin bilmediği bir durum. Sonra üçüncü parça iletişimdir. Birçok çift bana ev hayatı hakkında çok tetikleyici olduğu için iletişim kurmadıklarını söyledi. Ama gerçek şu ki, zaten bir şekilde iletişim kuruyorsunuz. Ev hayatı hakkında iletişim kurmadığını söyleyen bir kadınla konuştum. Ve 20 dakika sonra, partnerinin çamaşırları kurutma makinesine koymayı her unuttuğunda yastığının üzerine döktüğünü söyledi. Bu kesinlikle iletişim kurmaktır. İstediğim şey bir değişim, başlangıç değil. Bunlar gerçekten yapılması zor konuşmalar. Ancak bunları bilerek başlattığınızda, daha iyi bir iletişim modeline geçebilirsiniz.
GAZETE: Bu alanda çalıştıktan sonra, sorunu bir noktada gerçekten çözebileceğimize dair size umut veren nedir?
RODSKİ: 2011’de hiç görmediğim bir şekilde Google’ın “görünmez iş” ve “zihinsel yük” aramalarını görüyor olmam. Ya da son zamanlarda Wall Street Journal’da olduğu gibi, profesyonel erkeklerin çalışma saatlerini kısıyorlar. İnsanların ücretsiz emeğin emek olduğunu ilk kez anlamaya başladığına inanıyorum. İnsanların evdeki bu görevlerin bir değeri olduğunu fark ettikleri bir devrilme noktasında olduğumuzu hissediyorum.
Günlük Gazete
En son Gündem haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.
“Fair Play: A Game-Changing Solution for When You Have Too Everything to Do (and More Life to Live)” kitabının yazarı Eve Rodsky, önemli etkenlerden birinin kadınların yaptığı fiziksel ve zihinsel görünmez işler olduğunu söylüyor. Bu, araştırmalarla ve aynı zamanda kişisel deneyimlerle şekillenen bir fikir. Gündem Hukuk Fakültesi’nden 2002 mezunu olan Rodsky, sonsuz hırslı profesyonel bir yaşam hayal etti: cam tavanı kırmak, dünyanın tüm sorunlarını çözmek. On yıl sonra, parçaladığı tek şeyin yürümeye başlayan çocuğu için bezelye olduğunu hissetti. Hayal kırıklığını yutmuş olabilir ama bunun yerine cinsiyete dayalı işbölümünde uzman olmaya çalıştı. Ona evdeki eşitsizliği ve çiftlerin bunu değiştirmek için neler yapabileceğini sorduk. Röportaj netlik ve uzunluk için düzenlendi.
GAZETE: Pew’in bulgularına şaşırıp şaşırmadığınızı merak ediyorum, özellikle de erkek ve kadınların ebeveynlik sorumluluklarını nasıl paylaştıklarına dair bu kadar farklı görüşlere sahip oldukları konusunda.
RODSKİ: Kesinlikle hiç şaşırmadım. Zaman kullanımı ve ülkemizde çocuk bakımı ile ev işlerini nasıl bölüştürdüğümüzle ilgili araştırmalarda sorular kusurlu. Erkeklerin yaptıklarını abarttığını ve kadınların yaptıklarını olduğundan az bildirdiğini biliyoruz. Doğru soruları sormuyoruz, çünkü çocuk bakımını kim yapıyor, alışverişi kim yapıyor diye sorarsanız, elbette çiftler “ikisi de” diye cevap verecektir. Ancak anlamayacağınız şey, bu görevlerin her birinin arkasındaki tasarım ve planlamanın kadınlar tarafından yapıldığıdır.
GAZETE: Bana görünmez iş hakkında daha fazla bilgi verin.
RODSKİ: Bu tamamen bir görevin kavranması ve planlanması ile ilgilidir. Örneğin, ikinci oğlunuz Johnny’nin sadece proteini olan sarı hardalı sevdiğini fark etmek (gebe kalma) ve ardından hardalı azaldığında o hardalı ne zaman alacağınızı takip etmek (planlama). Bakkaldan hardal satın almak gibi başka birinin yapmanızı söylediği bir görevi yerine getirmekten çok daha zor. Sonra “duygusal emek” denen bir şey var: Çocuğunuz için gece yarısı rahatlığı veya kayınpederinizi yönetmek gibi şeyler. “Görünmez çalışma”, 1986 yılında Arlene Kaplan Daniels adlı bir sosyolog tarafından icat edildi. Bu terimi seviyorum çünkü işin görünmez kalması gerektiğini savundu. Doktor muayenehanesinde bir çocuğun elini tutmak gibi bir eyleme, toplantı odasında geçirilen bir saat kadar değer verseydiniz, o zaman kapitalist, ataerkil bir toplum çökerdi.
“Pek çok çift bana ev hayatı hakkında çok tetikleyici olduğu için iletişim kurmadıklarını söyledi. Ama gerçek şu ki, bir şekilde zaten iletişim kuruyorsun.”
Avia Rosen’in fotoğrafı, Hello Sunshine’ın izniyle
GAZETE: Pek çok baba, yükü eşleriyle eşit olarak paylaştıklarını bildirirken, anneler daha doğru bir şekilde daha fazlasını paylaştıklarını söylüyor. Algılar neden bu kadar farklı?
RODSKİ: Çünkü insanlar ve toplum uygulamaya odaklanırken, tasarım ve planlama gerçekten görünmezdir. Örneğin, çok sevdiğim kocam, çocuklarımızı Küçükler Ligi sahasına getirerek ders dışı sporlarla uğraştığını meşru bir şekilde düşünse de, öyle değildi. Anlamadığı şey, onları oraya götürmek için 85 kişilik bir araba paylaşım zincirini yönetmek, üç farklı uygulamayı koordine etmek, çocukların doğum belgelerini kopyalamak, onay formlarını imzalamak, grup atıştırmalıkları hazırlamak gibi altı saatlik bir hazırlık süreci olduğuydu. Bu, “Fair Play”de konuştuğum ve bana ikisinin de akşam yemeği pişirdiğini söyleyen bir çifte çok benziyor. Ama sonra kadın, kocasının “Ne pişirmemi istersin?” ve tarifi seçmesi, tüm yiyecekleri buzdolabında olması ve ona ne zaman yemek yapmaya başlayacağını hatırlatması gerekiyor. Esasen, hala tüm fikir ve planlamayı yapıyordu. Yaptığım araştırmalarda kadınların söylediği 1 numaralı şeylerden biri, eşleri değil, bir yardımcıları olduğunu hissettikleriydi. Ve birçok erkek bana ev hayatında nefret ettikleri şeyin hiçbir şeyi doğru yapamamak olduğunu ve partnerleri onlara ne yapacaklarını söyleyene kadar beklemeleri gerektiğini söyledi. Bu sadece korkunç bir dinamik.
GAZETE: Çiftler bu dengesizliği aşmaya çalışırken, bazı konuşmaların savunuculuğu ve hayal kırıklığını tetikleyebileceğini tahmin ediyorum. Nasıl gezineceğinize dair herhangi bir ipucunuz var mı?
RODSKİ: Sorumluluk ve güvene değer verdiğimiz evimizi en önemli kuruluşumuz olarak görmeye başlamalıyız. 15 yıldır örgütsel yönetim, davranış tasarımı, hukuk ve yönetişim alanlarında çalıştığım için gizli bir formülüm var: sınırlar, sistemler ve iletişim. Benim tavsiyem, bu şeylerden hangisini sizin için en kolay hissettiriyorsa onunla uğraşmanızdır. Örneğin, sınırlar sorunu: Kendinize şunu sorun: “Günümü nasıl kullanacağım konusunda eşim kadar benim de zaman seçimim var mı?” Oturun ve birbirinizin zamanına nasıl değer verdiğinizi konuşun ve daha verimli bir ev yaratmak için birlikte çalışın. Sistemler daha kolaysa – birçok koç ve asker eşinin başlamak istediği yer burası çünkü bu alıştıkları bir şey – mülkiyet hakkında düşünmeye başlayın. Konseptten planlamaya ve yürütmeye kadar her bir ortak toplamda hangi görevleri üstlenebilir? Karar verme yorgunluğunun aksine, yarın akşam yemeği kimin pişirdiğini, köpeği kimin dışarı çıkardığını ya da bulaşıklardan kimin sorumlu olduğunu kimsenin bilmediği bir durum. Sonra üçüncü parça iletişimdir. Birçok çift bana ev hayatı hakkında çok tetikleyici olduğu için iletişim kurmadıklarını söyledi. Ama gerçek şu ki, zaten bir şekilde iletişim kuruyorsunuz. Ev hayatı hakkında iletişim kurmadığını söyleyen bir kadınla konuştum. Ve 20 dakika sonra, partnerinin çamaşırları kurutma makinesine koymayı her unuttuğunda yastığının üzerine döktüğünü söyledi. Bu kesinlikle iletişim kurmaktır. İstediğim şey bir değişim, başlangıç değil. Bunlar gerçekten yapılması zor konuşmalar. Ancak bunları bilerek başlattığınızda, daha iyi bir iletişim modeline geçebilirsiniz.
GAZETE: Bu alanda çalıştıktan sonra, sorunu bir noktada gerçekten çözebileceğimize dair size umut veren nedir?
RODSKİ: 2011’de hiç görmediğim bir şekilde Google’ın “görünmez iş” ve “zihinsel yük” aramalarını görüyor olmam. Ya da son zamanlarda Wall Street Journal’da olduğu gibi, profesyonel erkeklerin çalışma saatlerini kısıyorlar. İnsanların ücretsiz emeğin emek olduğunu ilk kez anlamaya başladığına inanıyorum. İnsanların evdeki bu görevlerin bir değeri olduğunu fark ettikleri bir devrilme noktasında olduğumuzu hissediyorum.
Günlük Gazete
En son Gündem haberlerini almak için günlük e-postalara kaydolun.