Fikir
CO2 emisyonları
İklim hedeflerine ulaştık – rapor bizi hala sarsmalı
Mehrum’daki kömürle çalışan elektrik santrali, Ağustos 2022’den bu yana “piyasadan geri dönen” olarak şebekeye geri döndü. Bir yönetmelik, doğal gazdan tasarruf etmek için sözde şebeke rezervindeki taşkömürü yakıtlı elektrik santrallerinin tekrar faaliyete geçmesine izin vermişti.
© dpa/Julian Stratenschulte
Aslında kutlanacak bir gün. İklim hedeflerine ulaştık. Ancak bazılarının bunun için ödediği bedel, gelecekteki iklim politikasının böyle olamayacağını gösteriyor.
Almanya’da CO₂ emisyonları düşüyor! Tasarruf hedeflerine ulaşıldı! Rahat bir nefes alın! Evet yapabiliriz! Daha fazla kömür gücü mü? önemli değil Daha büyük arabalar? önemli değil Önemli değil, emisyonlar düşüyor.
Aslında değil.
Yüzde 1,9’luk düşüş iyi haber, evet. Ancak aynı zamanda mevcut iklim politikasının ana sorununu da gösteriyor. İnovasyonun tam tersidir. Teknolojiye açıklığın tam tersidir. FDP’nin aslında tüm gücüyle engellemesi gereken şey budur.
Sanayi bu yıl bizi kurtardı. 2022’de bu alanda neredeyse 20 milyon daha az CO₂ eşdeğeri salındı. Daha verimli süreçler veya iklim dostu önlemler yoluyla değil, sadece üretimdeki düşüş nedeniyle. Doğu Almanya’nın sonunda veya mali kriz sırasında olduğu gibi, üretim ve ekonomik maliyetler düşerse emisyonların da azaldığı tekrar tekrar gösterildi. Bu, büyüme sonrası vaizlerin klasik argümanıdır: Ekonomik büyümeden vazgeçmeye istekliysek, iklim nötrlüğü doğal olarak gelecektir.
İklim, emisyonların neden düştüğünü umursamıyor. Otobanda daha az içten yanmalı motorun geçmesi ya da soğuk apartman dairelerinde oturan daha çok insanın olması onun için önemli değil. Şirketlerin üretimi kısması ya da iç hat uçuşlarının yasaklanması fark etmez. Emisyonlar azaldığı sürece, bir ormanın dikilmiş olması veya bir evin yenilenmiş olması da iklimin umurunda değil. FDP bu nedenle emisyon tasarruflarını sektörden bağımsız olarak kaydetmek istiyor. Bunun anlamı şudur: Hangi alanda tasarruf edersek edelim, asıl mesele hedefe ulaşmaktır. Bu cazip bir şekilde mantıklı geliyor.
Ve baştan çıkarıcı bir şekilde basittir. Ulaştırma Bakanı Volker Wissing artık arkanıza yaslanıp rahatlayabilir, ancak kendi sektöründeki emisyonlar da bu yıl keskin bir şekilde artıyor, çünkü ekonomi aynı zamanda çöküyor, genel iklim hedefine ulaşılacak. Ne yazık ki, bu fikrin bir püf noktası var: Onu iklimden daha az umursayamayız.
Emisyonları nasıl koruyacağımız siyasi bir karardır
İki nedenden dolayı: iklim olmadan her şey bir hiçtir ama iklim her şey değildir. Politikamız yalnızca emisyonları neyin kurtardığını temel almamalı, aynı zamanda sonuçlarını da göz önünde bulundurmalıdır. Almanya’da endüstri çökerse – buna kim itiraz edebilir – bu çok kötü bir sonuç olur. Diğerleri, yakıt çok pahalı olacağı için kimsenin doldurmayı göze alamamasını kötü bulurdu. Diğerleri, insanların artık evlerini ısıtmaya gücü yetmezse durumu daha kötü bulacaktır. Yine de diğerleri, otobanda 150 km/s hızla gitmelerine artık izin verilmezse, bunu özgürlüklerine tecavüz olarak göreceklerdir. Bütün bu noktalar kararlardır. Siyasi olarak karşılanmaları gerekiyor. Öylece geçmelerine izin veremezsin.
İkincisi, bu kararları almak giderek zorlaşacak. Önümüzdeki birkaç yıl içinde iklim hedeflerine ulaşmak istiyorsak (ki yapmalıyız), o zaman emisyonların çok daha fazla düşmesi gerekiyor. Daha kesin olmak gerekirse: Bundan sonra işler her yıl üç kat daha hızlı ilerlemek zorunda. Ekonomiyi tamamen yok ederek hedeflerimize ulaşmak bir seçenek değil. Birkaç evin tadilatı veya hız sınırı getirilmesi yeterli olmayacaktır. Tasarruflar sadece münferit alanlarda yapılsaydı, ilgili önlemlerin zaman içinde giderek daha aşırı hale gelmesi gerekirdi. Herkes Volker Wissing gibi arkasına yaslansa ve bundan böyle iklim hedeflerine ulaşılmasını yalnızca onun bakanlığına emanet etse, araba kullanma yasakları konusunda oldukça hızlı davranırdık – Pazar günleri değil.
Bu nedenle, sözde olumlu mesaja rağmen mevcut raporun bazı şeyleri sarsması gerekiyor. Bir alandaki değişikliklerin çok aşırı, özgürlüğü çok kısıtlayıcı, çok acımasız hale gelmemesi için bize her alanda değişmemiz gerektiğini göstermesi gerekiyor. Endüstri için bunun anlamı: dönüşüm. Verimlilik ve yenilik ile. Böylece, sonunda iklim hedeflerimize ulaşmanın bedelini Alman şirketlerinin ölümüyle ödemeyeceğiz.
#Konular
CO2 emisyonları
İklim hedeflerine ulaştık – rapor bizi hala sarsmalı
Mehrum’daki kömürle çalışan elektrik santrali, Ağustos 2022’den bu yana “piyasadan geri dönen” olarak şebekeye geri döndü. Bir yönetmelik, doğal gazdan tasarruf etmek için sözde şebeke rezervindeki taşkömürü yakıtlı elektrik santrallerinin tekrar faaliyete geçmesine izin vermişti.
© dpa/Julian Stratenschulte
Aslında kutlanacak bir gün. İklim hedeflerine ulaştık. Ancak bazılarının bunun için ödediği bedel, gelecekteki iklim politikasının böyle olamayacağını gösteriyor.
Almanya’da CO₂ emisyonları düşüyor! Tasarruf hedeflerine ulaşıldı! Rahat bir nefes alın! Evet yapabiliriz! Daha fazla kömür gücü mü? önemli değil Daha büyük arabalar? önemli değil Önemli değil, emisyonlar düşüyor.
Aslında değil.
Yüzde 1,9’luk düşüş iyi haber, evet. Ancak aynı zamanda mevcut iklim politikasının ana sorununu da gösteriyor. İnovasyonun tam tersidir. Teknolojiye açıklığın tam tersidir. FDP’nin aslında tüm gücüyle engellemesi gereken şey budur.
Sanayi bu yıl bizi kurtardı. 2022’de bu alanda neredeyse 20 milyon daha az CO₂ eşdeğeri salındı. Daha verimli süreçler veya iklim dostu önlemler yoluyla değil, sadece üretimdeki düşüş nedeniyle. Doğu Almanya’nın sonunda veya mali kriz sırasında olduğu gibi, üretim ve ekonomik maliyetler düşerse emisyonların da azaldığı tekrar tekrar gösterildi. Bu, büyüme sonrası vaizlerin klasik argümanıdır: Ekonomik büyümeden vazgeçmeye istekliysek, iklim nötrlüğü doğal olarak gelecektir.
İklim, emisyonların neden düştüğünü umursamıyor. Otobanda daha az içten yanmalı motorun geçmesi ya da soğuk apartman dairelerinde oturan daha çok insanın olması onun için önemli değil. Şirketlerin üretimi kısması ya da iç hat uçuşlarının yasaklanması fark etmez. Emisyonlar azaldığı sürece, bir ormanın dikilmiş olması veya bir evin yenilenmiş olması da iklimin umurunda değil. FDP bu nedenle emisyon tasarruflarını sektörden bağımsız olarak kaydetmek istiyor. Bunun anlamı şudur: Hangi alanda tasarruf edersek edelim, asıl mesele hedefe ulaşmaktır. Bu cazip bir şekilde mantıklı geliyor.
Ve baştan çıkarıcı bir şekilde basittir. Ulaştırma Bakanı Volker Wissing artık arkanıza yaslanıp rahatlayabilir, ancak kendi sektöründeki emisyonlar da bu yıl keskin bir şekilde artıyor, çünkü ekonomi aynı zamanda çöküyor, genel iklim hedefine ulaşılacak. Ne yazık ki, bu fikrin bir püf noktası var: Onu iklimden daha az umursayamayız.
Emisyonları nasıl koruyacağımız siyasi bir karardır
İki nedenden dolayı: iklim olmadan her şey bir hiçtir ama iklim her şey değildir. Politikamız yalnızca emisyonları neyin kurtardığını temel almamalı, aynı zamanda sonuçlarını da göz önünde bulundurmalıdır. Almanya’da endüstri çökerse – buna kim itiraz edebilir – bu çok kötü bir sonuç olur. Diğerleri, yakıt çok pahalı olacağı için kimsenin doldurmayı göze alamamasını kötü bulurdu. Diğerleri, insanların artık evlerini ısıtmaya gücü yetmezse durumu daha kötü bulacaktır. Yine de diğerleri, otobanda 150 km/s hızla gitmelerine artık izin verilmezse, bunu özgürlüklerine tecavüz olarak göreceklerdir. Bütün bu noktalar kararlardır. Siyasi olarak karşılanmaları gerekiyor. Öylece geçmelerine izin veremezsin.
İkincisi, bu kararları almak giderek zorlaşacak. Önümüzdeki birkaç yıl içinde iklim hedeflerine ulaşmak istiyorsak (ki yapmalıyız), o zaman emisyonların çok daha fazla düşmesi gerekiyor. Daha kesin olmak gerekirse: Bundan sonra işler her yıl üç kat daha hızlı ilerlemek zorunda. Ekonomiyi tamamen yok ederek hedeflerimize ulaşmak bir seçenek değil. Birkaç evin tadilatı veya hız sınırı getirilmesi yeterli olmayacaktır. Tasarruflar sadece münferit alanlarda yapılsaydı, ilgili önlemlerin zaman içinde giderek daha aşırı hale gelmesi gerekirdi. Herkes Volker Wissing gibi arkasına yaslansa ve bundan böyle iklim hedeflerine ulaşılmasını yalnızca onun bakanlığına emanet etse, araba kullanma yasakları konusunda oldukça hızlı davranırdık – Pazar günleri değil.
Bu nedenle, sözde olumlu mesaja rağmen mevcut raporun bazı şeyleri sarsması gerekiyor. Bir alandaki değişikliklerin çok aşırı, özgürlüğü çok kısıtlayıcı, çok acımasız hale gelmemesi için bize her alanda değişmemiz gerektiğini göstermesi gerekiyor. Endüstri için bunun anlamı: dönüşüm. Verimlilik ve yenilik ile. Böylece, sonunda iklim hedeflerimize ulaşmanın bedelini Alman şirketlerinin ölümüyle ödemeyeceğiz.
#Konular